Silifke

Silifke Toroslar ile Akdeniz arasına kurulmuş Mersin in merkezine 85 km uzaklıktaki bir ilçesidir. Silifke nin dağlık kesimlerinde yükseklikleri 600 ile 1200 m. arasında değişen Gökbelen, Balandız, Uzuncaburç, Kırobası yaylaları sahilin yoğun sıcağından kurtulmak isteyen Silifkeliler için ve yörede hala yaygın olarak yaşayan göçerlerin tercih ettikleri yerlerdendir.

Yaylaların ve Toros dağlarının yamaçlarında oluşmuş bulunan ormanlar, Çamdüzü, Gelinsuyu, Ali Baba ve Göksu Vadisi boylarında yoğundur. Ağaç türü olarak , baltalık ormanlarda meşe , pırnal, sandal, sakızlık, tesbih, gürgen ve az da olsa kayın ağacı; koru ormanlarında ise kızılçam, karaçam; yükseklerde akçam, katran, ardıç ve sulak yerlerde de köknar yetişmektedir. Ova ve kıyıdan itibaren kuzeye doğru yer alan dalgalı arazi kuşağındaki makiliklerde defne, zakkum, menengiç, murt, harnup gibi tipik Akdeniz bitkileri yer almaktadır. Makilerden sonra başlayan ormanlar 2000 m. 'den sonra seyrekleşerek yerini 2500 m den sonra çalılıklara ve otlaklara bırakırlar.

Silifke

Kızkalesinden Silifke nin Hüseyinler köyüne giden asfalt yolun 5. kilometresinde batıya ayrılan 2 kilometrelik yolun sonunda şeytan deresi vadisine varılır. Bu vadinin dik yamacında bulunan Adamkayalar ın yüzünde 9 niş içerisinde İ.S.II yy dan kalma 11 erkek, 4 kadın, 2 çocuk ve bir dağ keçisi kabartması vardır. Bazı nişlerin alınlığında Roma kartalı kabartması görülür.

Silifke

Mersin in en önemli ve en iyi korunmuş tarihi kalıntıları Silifke 30 km kuzeyindeki Uzuncaburç beldesindedir. Helenistik çağda merkezi Uzuncaburç un 4 km doğusundaki ( ura ) Olba krallığının ibadet yeri olan bugünkü Uzuncaburç yerleşim yeri, Roma döneminde, İ.S. 72 yılında imparator Vespasianus zamanında Olba dan ayrılarak Dioacaesarea ( Tanrı - İmparator Kenti ) adıyla özerk, kendi adına para basabilen yeni bir site durumuna getirilmiştir.

Silifke

Diocaesarea daki Zeus Tapınağı, burç ve piramit çatılı anıtmezar Selefkoslar, yani Helenistik; sütunlu cadde, tiyatro, tören kapısı, çeşme, şans tapınağı ve zafer kapısı Roma döneminden kalma yapılardır. V. yy da hristiyanlığın yörede gelişmesi ile Zeus Tapınağı kiliseye dönüştürülmüş, ayrıca yeni kiliseler de yapılmıştır. Bizans döneminin ardından Anadolu Türkleri buraya şehrin sembolü olan yüksek burcun ismini vererek " Uzuncaburç " demişlerdir.



Cennet Cehennem Mağaraları
Kızkalesinden 5 km. Silifke istikametine gidilince Narlıkuyu kasaba merkezinden kuzeye ayrılan 2 km. lik dağ yoluyla varılır.

Cennet Çukuru
275 x 125 m çapı ve 135 m derinliği vardır. Romalılar döneminde yapılan taş merdivenle aşağıya inilir. bu çukurun tabanında bir akarsu da bulunmaktadır. İçinde çeşitli meyve veren ağaçların ve etrafının yeşil olması buraya ayrı bir güzellik katmaktadır.

Cehennem Çukuru
50 x 75 mt. çapında ve 120 mt. derinliğindedir.

Silifke

Eko turizmin ana fikri doğayı kullanarak koruma, insanların doğa ile baş başa olduğu ve doğa ile birlikte yaşamayı öğrenmesini hedeflemektedir. İlçede yer alan Akdeniz in sayılı sulak alanlarından birisi ve yaban hayatı ile birçok canlıyı içinde bulundurması açısından büyük öneme sahip olan Göksu Deltası, doğal güzellikleri, arkeolojik ve tarihi değerlerinden oluşan potansiyeli ile eko turizmin alt başlıklarını oluşturmaktadır. Aynı zamanda en önemli doğal güzellikleri barındıran önemli bir merkezdir.

Silifke

Göksu nehri rafting için gerekli özellikleri taşımaktadır. Yılın 300 günü güneşli olan bölgede 105 km. lik kıyı bandı ile sahiller tarihi ve doğal güzelliklerin buluştuğu önemli yerlerdendir. Yörede toplam 2634 yatak kapasiteli tesis bulunmaktadır. İlçeye bağlı Yeşilovacık beldesi sınırları içinde bulunan koylar Akdeniz Foklarının üreme bölgesidir. Akdeniz in önemli tatil beldelerinden olan Susanoğlu ( Atakent ) ve Taşucu da Silifke ye bağlıdır.




Ana Menü